kintamani

Wczoraj na motorynce przejechałem ponad 200 km.
Plan był taki: pojechać do Kintamani, z Kintamani na północ i wybrzeżem zawinąć pod Agung. Trasa miała prowadzić przez Ubud, ale po drodze były drogowskazy z napisem kintamani więc podążyłem ich śladem.
To nawet lepiej, bo zobaczyłem nowe okolice i nie było po drodze miast. Nie wiem którędy jechałem, wiem za to gdzie droga mnie zaprowadziła. :)

Mijałem sklepiki

i różne misie

sponiewieranego ogoha

pola ryżowe

pomnik rodem jak z ZSRR (pod słońce było więc wyszedł słabo)

krówkę

i górki w oddali.

Wyjechałem wprost na Batur.

Po prawej miałem jeziorko.

A jeszcze bardziej po prawej Agung. Do miejsca turystycznego położonego nad jeziorkiem jest kilka kilometrów. Zacząłem tam jechać, ale po kilkudziesięciu metrach odkryłem drogę w lewo więc skręciłem.
Było bardzo stromo z zakrętami czasami nawet o 180 stopni.

 Tak to wyglądało na dole.

Tak to wygląda w google. Wymyśliłem sobie, że objadę górkę, dotrę na drugi koniec bajora i wrócę brzegiem, drugim brzegiem. :) Pytałem nawet miejscowych i utwierdzili mnie w przekonaniu, że da się, no to pojechałem.

Górka z prawego boku.

I z drugiej strony

 Dalej po drodze - pomidorki

i procesja. To chyba pogrzeb był bo na początku szli z łopatami. Wiem, bo się przecisnąłem, boczkiem, boczkiem.

 A to widok z lewej strony drogi.

 Dojechałem na drugi koniec. Zostawiłem motorek i poszedłem w stronę wody.

Do bajora dojść się nie dało.

Chmury wydawały się wlewać do jeziorka.

Tutaj turyści chyba nie docierają, stałem się więc atrakcją. Chłopczyk przyszedł z łódki żeby na mnie popatrzyć.

Dzieciaki zagadywały ale fotografować się nie dały :)

 Była tam też jakaś świątynia.

Niby na dole mówili, że objechać się nie da...ale co chwilę ktoś jechał w tamtą stronę i gugiel pokazywał drogę, więc pojechałem i ja. Droga zaczęła prowadzić do góry i była taka sobie. :)

 taki widok z góry

I czasami było tak stromo, że musiałem motorek nóżkami dopychać.

 później skończył się asfalt..

A to widok na drugą stronę i ja, znowu w chmurach. Chłodno też było nieco.

Jak droga zaczęła wyglądać tak, a gugel nie wiedział gdzie jestem, musiałem zawrócić :(

 Nie zauważyłem boiska jak wjeżdżałem :)

Wracałem linią brzegową. Tu turystów była już cała masa.

Chochoł, żeby się deska rozdzielcza nie grzała. Stary, wędkarski patent. :)

Chwila zadumy...

Pan sprzedający swoje malunki, kupiłem nawet sobie jeden.

Jak wyjeżdżałem, jadącym przede mną policjantom wywiało czapkę z auta. Zanim zdążyłem wyciągnąć aparat już pojawił się chętny na nią. Amator czapki był na tyle uprzejmy, że zgodził się udostępnić ją do zdjęcia.


Dalej pojechałem zobaczyć Agung.